Het aftellen is begonnen
Door: Myrthe
Blijf op de hoogte en volg Myrthe
22 Juni 2014 | Aruba, Oranjestad
Hallo allemaal,
Het is even geleden dat ik van me heb laten horen, maar ik leef nog steeds! Hier is het aftellen inmiddels al begonnen. Komende dinsdag zijn het nog maar 3 weken en dan vertrekken we weer naar huis.
In de tussentijd is er enorm veel gebeurd. Zo is het WK van start gegaan. Natuurlijk hebben we hier in Aruba ook Nederland aangemoedigd. De wedstrijd Spanje-Nederland hebben we bij de Plaza gekeken, waar het stikte van de oranje truitjes, vlaggetjes, hoedjes en noem maar op. Wat een feest toen Nederland won!
Helaas was de tweede wedstrijd tegen Australië voor ons onder schooltijd, net als de wedstrijd van morgen.
Ook de laatste stage dagen zijn aangebroken, het zijn er welgeteld nog 7. Aankomende woensdag gaan we nog op schoolreisje. De tijd op stage vliegt echt voorbij, maar door de drukte die het einde van het schooljaar met zich mee brengt is iedereen wel toe aan vakantie. Die arme kids zijn de afgelopen weken alleen maar getoetst, getoetst en nog een getoetst. Alles is nu bijna achter de rug, waardoor we zelf kunnen beginnen met het afscheid nemen van elkaar.
Natuurlijk hebben we ook weer wat dingen meegemaakt wat betreft 'dat overkomt ons natuurlijk'. Op een avond liep ik naar binnen en zag dat er iets mee liep naar binnen. En nee, het was geen lekkere vent of iets anders plezierigs. Het was een naakt salamander! Sneller dan het licht had hij zich verstopt in onze casa. Onze zoektocht kwam uiteindelijk uit aan de achterkant van onze bank, waar hij lekker zat te chillen. Als je hem nu zou pakken zou het geen zin hebben, want sneller dan ons is hij sowieso. Dus wat doe je dan? Juist ja, de hele bank naar buiten.
De dag erna was het wederom zo ver. Rianne kwam gillend van haar kamer af omdat er een kakkerlak op haar bed zat. Ik heb mijn uitrusting bij elkaar gepakt (lees: plastic bekertje) en ging erop af. Ook deze was sneller dan het licht. Nadat ik hem een aantal keer te pakken had (Rianne stond me op afstand aan te moedigen) en hij steeds weer ontsnapte, had ik zijn voelsprieten vastzitten tussen het bekertje en de deken. En nu? Ik heb er maar voor gekozen de hele deken mee naar buiten te nemen en dat heeft gewerkt. Ik heb hem in ieder geval niet meer gezien.
We hebben de laatste weken dus weer onszelf weten te redden. Hopelijk zal Aruba lief voor ons zijn de komende weken.
Tot snel,
Myrthe
Het is even geleden dat ik van me heb laten horen, maar ik leef nog steeds! Hier is het aftellen inmiddels al begonnen. Komende dinsdag zijn het nog maar 3 weken en dan vertrekken we weer naar huis.
In de tussentijd is er enorm veel gebeurd. Zo is het WK van start gegaan. Natuurlijk hebben we hier in Aruba ook Nederland aangemoedigd. De wedstrijd Spanje-Nederland hebben we bij de Plaza gekeken, waar het stikte van de oranje truitjes, vlaggetjes, hoedjes en noem maar op. Wat een feest toen Nederland won!
Helaas was de tweede wedstrijd tegen Australië voor ons onder schooltijd, net als de wedstrijd van morgen.
Ook de laatste stage dagen zijn aangebroken, het zijn er welgeteld nog 7. Aankomende woensdag gaan we nog op schoolreisje. De tijd op stage vliegt echt voorbij, maar door de drukte die het einde van het schooljaar met zich mee brengt is iedereen wel toe aan vakantie. Die arme kids zijn de afgelopen weken alleen maar getoetst, getoetst en nog een getoetst. Alles is nu bijna achter de rug, waardoor we zelf kunnen beginnen met het afscheid nemen van elkaar.
Natuurlijk hebben we ook weer wat dingen meegemaakt wat betreft 'dat overkomt ons natuurlijk'. Op een avond liep ik naar binnen en zag dat er iets mee liep naar binnen. En nee, het was geen lekkere vent of iets anders plezierigs. Het was een naakt salamander! Sneller dan het licht had hij zich verstopt in onze casa. Onze zoektocht kwam uiteindelijk uit aan de achterkant van onze bank, waar hij lekker zat te chillen. Als je hem nu zou pakken zou het geen zin hebben, want sneller dan ons is hij sowieso. Dus wat doe je dan? Juist ja, de hele bank naar buiten.
De dag erna was het wederom zo ver. Rianne kwam gillend van haar kamer af omdat er een kakkerlak op haar bed zat. Ik heb mijn uitrusting bij elkaar gepakt (lees: plastic bekertje) en ging erop af. Ook deze was sneller dan het licht. Nadat ik hem een aantal keer te pakken had (Rianne stond me op afstand aan te moedigen) en hij steeds weer ontsnapte, had ik zijn voelsprieten vastzitten tussen het bekertje en de deken. En nu? Ik heb er maar voor gekozen de hele deken mee naar buiten te nemen en dat heeft gewerkt. Ik heb hem in ieder geval niet meer gezien.
We hebben de laatste weken dus weer onszelf weten te redden. Hopelijk zal Aruba lief voor ons zijn de komende weken.
Tot snel,
Myrthe
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
